Łuczyńska Mieczysława

	Data urodzin				1907-00-00
	Miejsce urodzin				Jekaterynburg (Rosja)
	Data śmierci				1972-12-27
	Miejsce śmierci				Warszawa
	Pseudonimy i kryptonimy				M. Ł.; M. Łucz.
	Powiązania				z d. Przybylska-Łuczyńska;
	VIAF ID				101689179
	Warianty nazwisk				Kozer-Łuczyńska; Kozerowa
Z: W hypnozie, Warszawa, [s.n.], 1929

Powieściopisarka, poetka, urodzona w Jekaterynburgu (Rosja) w 1907 roku (daty dziennej i miesięcznej nie udało się jeszcze ustalić. Zmarła w Warszawie 27.12.1972, gdzie jest pochowana. Po śmierci ojca matka opuściła Rosję i wróciła do kraju. Osiedliła się w Puszczy Mariańskiej i powtór­nie wyszła za mąż za Edwarda Przybylskiego. Wkrótce cała rodzina przeprowadziła się do Mszczonowa, gdzie mała Mieczysława dorastała aż do uzyskania peł­noletności. Wiadomo też, że w okresie międzywojennym pracowała na poczcie w Mszczonowie. Wówczas za­częła też pisać. Początkowo były to krótkie opowiadania i wiersze zamieszczane w „Trubadurze Warszawskim”, później powieści - wszystkie utrzymane w tym samym romansowo, melodramatycznym i sentymentalnym stylu, adresowane do niezbyt wyma­gających czytelników.
Do dziś zachowała się w mieście kamienica z czerwonej cegły, obecnie przy ul. Sienkiewicza 10, w której mieszkała i tworzyła Łuczyńska. W miasteczku znajduje się również Izba Pamięci Ziemi Mszczonowskiej (powstała i działająca w ramach Gminnego Centrum Informacji), a w niej Sala Sław, gdzie pisarka znalazła swoje miejsce. Jeszcze przed II wojną światową dzieła mszczonowianki były bardzo popularne i poczytne, nie ustępowały powieściom Marii Rodziewiczówny czy Heleny Mniszkówny. W 1935 roku Czesław Lechicki krytycznie i negatywnie pisał o Łuczyńskiej: „grafomanka współczesna, biorąca sobie Mniszkównę za wzór, a różniąca się naiwną tendencją banalnego moralizowania. Pisze tak irytująco nieudolnie, że w ogóle nie może być brana serio, jako „literatka”. Niestety, w niektórych wypożyczalniach tego rodzaju wióry beletrystyczne są pono poczytniejsze od powieści Orzeszkowej! Płodność Łuczyńskiej jest zatrważająca”.
Wcześniej, w 1931, w przeprowadzonym rankingu czytelniczym: pisarze polscy a obcy, Łuczyńska znalazła się prawie w czołówce listy, na 20 miejscu, wyprzedzona przez Stefana Żeromskiego, Henryka Sienkiewicza, Bolesława Prusa, Stanisława Reymonta, Marię Rodziewiczówną, Helenę Mniszkówną czy Elizę Orzeszkową. Wśród pisarzy, których dzieła miały najwięcej czytelników Łuczyńska znalazła się na 35 pozycji, liczba przeczytanych jej książek wynosiła 33. Łuczyńska napisała prawdopodobnie kilkadziesiąt powieści i jeden tomik wierszy W hipnozie, wydany w Warszawie w 1929 (liczba powstałych powieści jest jeszcze ustalana). Faktem jest, że udało się Łuczyńskiej znaleźć wydawcę swoich utworów, najwięcej wydawała w wydawnictwie Stanisława Cukrowskiego w Warszawie. Powieści drukowano w wielotysięcznych nakładach, znikały też z półek księgarskich bardzo szybko, co świadczy o tym, że kupowano je i czytano.
Wykorzystując swoje powodzenie literackie, młoda pisarka przeniosła się do Warszawy, dostała się do uprzywilejowanych, inteligenckich kół i towarzystw stolicy, skąd czerpała materiał do kolejnych swoich powieści i romansów, prowadząc przy tym intensywne życie osobiste. Tu poznała inżyniera Zygmunta Kozerę, który został wkrótce jej mężem.
Wciąż dużo pisała i wydawała. Jeden z utworów Targowisko życia, poświęciła prowadzonym wcześniej obserwacjom Mszczonowa i jego mieszkańców, co wywołało w miasteczku duże poruszenie i oburzenie, gdyż pewni obywatele rozpoznali się w bohaterach powieściowych, a zostali przed­stawieni przez autorkę dość negatywnie.
Po wojnie zupełnie o niej zapomniano, a utworów nie wznawiano. Powieści Czarne krzyże oraz Ostatnie piętro, Zbrodnia na dnie serca, Ulica i Droga przez piachy do dziś są niewydane, znajdują się w maszynopisie. Czarne krzyże poddane zostały w PRL-u cenzurze, tak jak i inne utwory i zakazano ich publikowania, a pisarkę wyklęto. Początkowo nakłaniano ją do wprowadzenia zmian w fabule, ale Łuczyńska nie uległa, wolała nie wydawać niż dostosowywać się do poleceń. Wówczas zaczęto wymazywać pamięć o niej. Dopiero w latach 70-tych XX wieku w Mszczonowie postanowiono odzyskiwać utraconą historię pisarki. W „Życiu Żyrardowa” ukazały się dwie wzmianki o Mieczysławie Łuczyńskiej autorstwa Macieja Twardowskiego.

TWÓRCZOŚĆ

Błysk szczęścia : powieść, „Kurier Powieściowy”, 1931, nr 2, s. 6-7.
Błysk szczęścia, Warszawa, S. Cukrowski, [1931].
Burza, „Młody Narodowiec”, 1931, nr 8, s. 7.
Co to jest szczęście?, „Wolna Myśl Wolne Żarty”, 1927, no 21, s. 2.
Co to jest życie? „Trubadur Polski”, 1925, nr 18, s. 2.
Dalekie światła : powieść, Warszawa, Wydaw. Współczesne, [1937].
Dalekie światła : powieść. T. 1-2, Łódź, Biblioteka Echa Polskiego, 1938.
Dawniej, a dziś, „Trubadur Polski”, 1925, nr 42, s. 3.
Dla Polski, „Młody Narodowiec”, 1930, nr 12, s. 15.
Do młodości, „Trubadur Polski”, 1925, nr 14, s. 4. 
Do motyla, „Trubadur Polski”, 1924, nr 52, s. 3.
Do poezji, „Trubadur Polski”, 1925, nr 47, s. 3.
Do Z. S., „Trubadur Polski”, 1924, nr 50, s. 4.
Fałszywe kamienie : powieść współczesna, Warszawa, Warszawskie Wydawnictwo Współczesne, 1938.
Godzina zwycięstwa : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1933].
Harde dusze, T. 1-2, Warszawa, S. Cukrowski, [1930].
Irma : powieść, Warszawa, Bibljoteka Groszowa, [1932].
Jarzmo życia : powieść, Warszawa, Bibljoteka Groszowa, [1932].
Jarzmo życia : powieść. T. 1, T. 2, Warszawa, [s.n.], 1932. 
Jesienną porą, „Trubadur Polski”, 1925, nr 42.
Kozły ofiarne : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1933].
Królewicz – tęsknota, „Trubadur Polski”, 1934, nr 47.
Krzyk nagich ścian : powieść, Poznań, Druk. "Dziennika Poznańskiego", 1933.
Krzyk nagich ścian : powieść, Warszawa, Wydawnictwo J. Przeworskiego, 1934.
Kwitnące osty : powieść, Warszawa, S. Cukrowski, 1936.
Martwym szlakiem : powieść, Warszawa, J. Przeworski, [1938].
Miłość Narodu, „Młody Narodowiec”, 1929, nr 9, s. 6.
Młoty nad kowadłem : powieść współczesna, Warszawa, Wydawnictwo Współczesne, [1937].
Nad otchłanią : powieść w dwóch tomach, Warszawa, Bibljoteka Nowości, [1931].
Nieśmiertelne szaleństwo : powieść, Warszawa, S. Cukrowski, [1932].
Noc zemsty : powieść, Poznań, Druk. "Dziennika Poznańskiego", 1934.
Pamiętasz? [Inc.:] Kwiaty serca …, „Trubadur Polski” 1925, nr 44, s. 4.
Płomień na wietrze : powieść [fragm.], „Kurier Powieściowy” 1930, nr 1, s. 1-3.
Płomień na wietrze : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1930].
Pod płomiennym sztandarem : powieść, Warszawa, Polska Agencja Literacka, 1934.
Potyczka, [fragm. z Czarne krzyże], „Tygodnik Warszawski”, 1945, nr 7, s.10.
Przekleństwo wieków : powieść, Łódź, "Republika", 1935.
Przepaść : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1930].
Romans dyplomaty : powieść, Warszawa, S. Cukrowski, 1935.
Rozbite gniazdo : powieść, Warszawa, [s.n.], [1932].
Sen o szczęściu : powieść, Warszawa, Wydawnictwo Beletrystyczna Bibljoteka "Kult Wiedzy", 1931.
Serca w udręce. Cz. 1, Melodie miłości, Łódź, [s.n.], 1939.
Serca w udręce. Cz. 2, Błędne drogi, Łódź, [s.n.], 1939.
Skarb nędzarza : powieść. T. 1-2, Warszawa, Wyd. Stanisława Cukrowskiego, 1932.
Skradziony uśmiech : powieść, Warszawa, Wydaw. Stanisława Cukrowskiego, [1932].
Smutni, „Trubadur Polski”, 1925, nr 15.
Spalone mosty : powieść współczesna, Warszawa, Warszawskie Wydawnictwo Współczesne, [1938].
Stargane struny. T. 1, T. 2, Warszawa, [s.n.], 1929.
Stargane struny : powieść, T. 1, T. 2, Warszawa, "Bibljoteka Groszowa", 1931.
Stargane struny : powieść, Warszawa, Bibljoteka ! Groszowa, 1935.
Szczyt kłamstwa, „Dziennik Poznański” 1933, nr 243-282. 
Szczyt kłamstwa : powieść, Warszawa, J. Przeworski, 1934.
Tajemnica serc: powieść, „Kurier Powieściowy”, 1931, nr 9/10, s. 6-8.
Targowisko życia : powieść, Warszawa, [s.n.], 1930.
U wrót cmentarnych, "Trubadur Polski", 1926, nr 1,  s. 5.
Ugory : powieść współczesna, T. 1-2, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1933].
W hypnozie, Warszawa, [s.n.] 1929.
W lazurowej toni : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1930].
Wieczny pochód fal : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1933].
Witman i Spółka : powieść, Warszawa, St. Cukrowski, 1936.
Zakazana miłość : powieść, Warszawa, Stanisław Cukrowski, [1931]. 
Zapomnij o mnie, „Trubadur Polski”, 1926, nr 10, s. 6.
Zmiana warty : powieść, Warszawa, S. Cukrowski, 1946.
Zmierzch życia : powieść, Warszawa, St. Cukrowski, 1935.
Zmierzch życia : powieść, T. 1, T. 2, Warszawa, S. Cukrowski, 1935.
Żaby, „Trubadur Polski” 1925, nr 22, s. 5.
*** powieść [fragm. 1-6], „Łowiczanin”, 1932, nr 1, s. 10-11, nr 2, s. 11, nr 3, s. 13, nr 4, s. 12, nr 5/6 s. 9, 14.

BIBLIOGRAFIA

Bańdo A., "Kurier Literacko-Naukowy” dodatek do „Ilustrowanego Kuriera Codziennego", [W:] Kraków - Lwów : książki, czasopisma, biblioteki XIX і XX wieku. T. 4, 1999, s. 291-304.
Dudziński B., Nowe książki „Gazeta Robotnicza, 1937, nr 239, s. 3.
Dudziński B., Nowe książki [Dalekie światła], „Naprzód”, 1937, nr 273, s. 3.
Dwie kariery, [W:] Maciej Twardowski (1935-1982) : życie i twórczość. T. 3, [red. M. Modrak], Żyrardów, Sigma, 2016, s. 268-270.
Guranowski M., Mieczysława Łuczyńska „UGORY", powieść w 2 tomach, Bibljoteka Nowości, Warszawa, 1933, „Flota Polska”,1933, nr 14.
Kurjer Powieściowy: czasopismo poświęcone książce, 1931, nr 13, s. 2, 3.
[Łuczyńska Mieczysława], [W:] Lechicki C., Przewodnik po beletrystyce, Poznań, Naczelny Instytut Akcji Katolickiej, 1935, s. 277.
Łuczyńska-Kozerowa Mieczysława. Bibliografia, „Rocznik Literacki”, 1972, s. 685-686.
Mieczysława Łuczyńska: autorka nowej powieści w odcinku, „Dziennik Poznański”, 1933, nr 233.
[pio], Wyklęta pisarka, „Merkuriusz Mszczonowski”, 2008, nr 3, s. 15-16.
Orlewicz Cz., W obronie kobiety, „Łowiczanin”, 1932, nr 5/6, s. 11-12.
Osiecki Z., Pierwiastek katolicki w powieściach Łuczyńskiej, „Dziennik Poznański”, 1933, nr 281, s. 2-3.
Piwiński L., Powieść, „Rocznik Literacki za rok 1932”, s. 91-93.
Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. - 1970 r. T. 4, A-Ż : nazwiska, red. E. Jankowski. Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996. s. 409.
Twardowski M., Dwie kariery, rodem z Mszczonowa, „Życie Żyrardowa”, 2020, nr 17, s. 19 (Przedruk z Życia Żyrardowa nr 10 (1264) z dn. 12.03.1977).
Twardowski M., Sześć wieków Mszczonowa. Cz. 4, Dwie kariery, „Życie Żyrardowa”, 2013, nr 40, s. 9.
Z piśmiennictwa. Mieczysława Łuczyńska, Ugory, „Rodzina Polska”, 1933, nr 6, s. 186.
Ziomek M. J., Ze studjów nad czytelnictwem w Polsce, „Przegląd Współczesny”, 1933, nr 129, s. 100-118, nr 130,s. 241-253.

 Autorka biogramu: Beata Walęciuk-Dejneka

	M. Łuczyńska z mężem Z. Kozerem, Zakopane, lata 40. XX w.
M. Łuczyńska, Krynica, lata 30. XX w.		M. Łuczyńska i E. Przybylska, Puszcza Mariańska, lata 50. XX w.
	M. Łuczyńska, Puszcza Mariańska, lata 50. XX w.
Zdjęcia udostępniło Gminne Centrum Informacji w Mszczonowie

		Sala Sław w Izbie Pamięci Ziemi Mszczonowskiej
		Dom M. Łuczyńskiej, Mszczonów, ul. Sienkiewicza 10
				Zdjęcia: Jacek Drążkiewicz